Gratis
Allereerst is daar een bijdrage van Femke Scheffers en drie collega’s over veerkrachtig functioneren: “het effectief onderhandelen over, aanpassen aan, of beheren van bronnen van stress en trauma”. De auteurs geven aan dat mensen met een verstandelijke beperking vaker stress, tegenspoed en ingrijpende ervaringen meemaken in ver- gelijking met personen zonder deze beperking. Toch lukt het veel van deze mensen om op een positieve wijze vorm te geven aan hun leven. Dat heeft te maken met veer- kracht. Hulpverleners kunnen ondersteunen bij het navi- geren naar de bronnen van veerkracht. In het stuk worden praktische handvatten omschreven om hulpverleners daarbij op weg te helpen.
De column is deze keer geschreven door Carlo Schuengel, hoogleraar Orthopedagogiek aan de VU. Hij schrijft over de noodzaak van het includeren van mensen met een verstandelijke beperking in wetenschappelijk onderzoek. In veel studies worden mensen die op een intelligentietest een IQ-score onder de 70 halen vaak uit- gesloten. Maar, zo betoogt Schuengel, als mensen met een (licht) verstandelijke beperking systematisch ontbreken in wetenschappelijk onderzoek, “groeit ook de kloof tussen wat mensen met een licht verstandelijke beperking nodig en te bieden hebben en datgene wat de samenleving biedt en vraagt”. Wie niet wordt geteld, telt niet mee, aldus Schuengel.
Valerie de Groot en haar collega’s bespreken in hun bijdrage een manier om kennis op te halen bij mensen met een LVB of Niet Aangeboren Hersenletsel. Ze hebben daartoe de Onderzoeksbox ontwikkeld, een doos met daarin allerlei materialen waarmee deelnemers kunnen aangeven wat ze van iets vinden. De materialen die in de doos kunnen, zijn afhankelijk van het onderwerp. In dit geval ging het om de ervaringen met twee apps. In de onderzoeksbox die in dit onderzoek gebruikt is, zat bijvoorbeeld een voice-recorder, een notitieboekje en een dagboekje waarin ervaringen weergegeven kunnen worden met behulp van smileys. De auteurs geven aan dat het weliswaar een tijdsintensieve, maar ook een aantrekkelijke en laagdrempelige methode is voor cliënten om hun ervaringen te delen.
Dan een bijdrage van Licheng Chao en Andries Schilperoord over inclusie van mensen met een migra- tieachtergrond, met of zonder LVB, in de hulpverlening. Hulpverleners zijn in Nederland veelal wit, ook in hun werkwijze. De auteurs betogen onder meer dat het onvoldoende onderkennen van institutioneel racisme een negatieve invloed heeft op de kwaliteit van diagnostiek, behandeling en scholing. Hun artikel biedt inzicht in hoe racisme bij kinderen ontstaat en geeft handvatten hoe hier mee om te gaan.
Tenslotte wordt in het artikel van Jolien van Aar en collega’s een onderzoek naar So-Cool beschreven. So-Cool is een leerstraf voor jongeren met een LVB die een delict hebben gepleegd. Om recidive te voorkomen wordt met behulp van gedragsoefeningen onder andere gewerkt aan de sociale informatieverwerking en het zelfvertrouwen. In dit onderzoek bij 411 jongeren, is geen effect gevonden op recidive. Volgens de auteurs heeft dat mogelijk ook te maken met de methode van onderzoek. Maar, op sommige vlakken werd wél een verbetering gezien, zoals verbeterde sociale probleemoplossingsvaardigheden.
Kortom, alle bijdragen gaan over het streven naar een zo optimaal mogelijke deelname aan de maatschappij door iedereen.
