Onbevooroordeeld luisteren naar het levensverhaal van een jeugdige, met aandacht voor schijnbaar onbeduidende details, lijkt helend voor zowel jongeren als ouders. Jongeren, ouders en hulpverleners krijgen een beter beeld van wat er gebeurd is en meer begrip voor elkaar. Jongeren en ouders krijgen erkenning dat ze het moeilijk hebben (gehad) en soms is er ook erkenning van ouders naar hun kinderen.
Dat blijkt uit Betrek mij gewoon: een rapport met lessen uit levensverhalen van 31 jeugdigen die intensieve, specialistische jeugdhulp ontvingen, eindigend in 24-uurszorg.
Daaruit blijkt dat ernstige problematiek meestal niet op zichzelf staat. En dat professionals te weinig oog hebben voor de behoeften van het kind bij specifieke kindkwetsbaarheid zoals een LVB. De ouders van deze kinderen ontvangen te lang een generiek opvoedaanbod en het duurt te lang voor zij passend specialistische zorg ontvangen.
Ook het belang van basale levensbehoeften komt in alle verhalen van jeugdigen en hun ouders naar voren. Met indrukwekkende cijfers (gemiddeld 8/9 maal gewisseld van woonplek) wordt aangetoond dat dit nog vaak onder druk staat.
In het rapport verwoorden de ouders en jongeren ook waar ze behoefte aan hebben. Wat hen geholpen zou hebben op de moeilijkste momenten. Wat hen meer vertrouwen had gegeven en meer regie over hun eigen leven.
En daar liggen de kansen voor Ketenbreed Leren.
Het rapport en meer in formatie over de specialistische jeugdhulp vind je hier
